ایمن

خیال گسترده بود، ذرات ماده در نقاشی خیال به انتظار.نت های ذکر از اعماق جاودانگی بر تارهای انرژی نواختن را آغاز کرد. موسیقی حیات جاری شد . رود روان، در عبور از فراز و نشیب ها ،زندگی را به آوای خوش پای جنبش و حرکت ذرات مینشاند،صدای پای آب تا دور دست های اشتیاق زندگی را روانه میکرد .آفرینش از دل ذره ای، تولد را چشم گشود تا در چشم بیاید .ذره ،گسترده شد تا بیکرانه ها را کران باشد و ناپیدا را پیدا.در دل ذره عشق نهفته بود،میل به کمال،بیقراری تا قرار.جهان همه عاشق بود و در ذکر تا نجوای معشوق را در پیدایش به تسبیح باشد.رقصی از گل تا دل،سفری از درون تا وجود.

موجودات همه در اندیشه ی امنیت و تلاش برای رسیدن به آن وادی آسایش و آرامشند .اما امنیت چیست؟ایمن بودن از خطرات.بر حذر بودن از هر تهدید.با این تعریف ،پرنده ای در قفس هم در امنیت کامل است،ماهی در تنگ بلور در ایمنی و امان.گلی در گلدان پشت پنجره ها مصون از خطرات باد .ادمی در تارهای عادات و تکرار به امنیت کامل .سکوت گورستان در امنیت دائم.موجودات اما به حرکت زنده اند نه تنها حرکتی در ابعاد جسم و صورت که حرکت در اندیشه ها و اندیشیدن .انسان، در خلق باورها و معلوم نمودن پنهان ها و هویدا ساختن راز های هستی شناسی است ،که زنده است .در خلق عالمی به علم خویش است که در حیات است.و اینها یعنی پر گشودن ،شنا کردن در دریای بی انتها ،بذر افشاندن در آغوش باد.

خیال از لا به لای رویا همچون بارانی بر باغچه ی حواس بارید، تا خلقتی از طراوت و تازگی شکل بگیرد ،خلقتی از دل  موجودی که مجرای نور است و مخلوق نور.حیات در رقص تسبیح نمایان گشت .کلمه ها شکل تازه ای یافت.امنیت همانا رقص زیبای دستان نقاش دل است که خیال را میکشاند پای بوم هستی.باد مینوازد،باران میبارد،زمین میچرخد و دل سوار بر این امواج پیاپی در خلق جهانی است که از دل میروید و دل ...نقطه ی ثقل موجودیت انسان است .درست نقطه ای زیر ب بسم اله

رضا 3/17