تصورات مبهم

از خودت بگو..کلام ها اگر چه گاه ناقص....اگر جه محدود...پل باریکی است بین دلها...در ذهن انسان ،بی نهایت تصور و فکر و خیال است ،این تصورات مبهم و نامعلوم و گنگ و تنها یک سری پیش فرض است که انسان را در محاصره تصورات به اندوه می کشاند.وقتی که این تصورات نامحدود را می نویسیم و یا با کلام و در بیان ،گفتگو میکنیم.کم کم خود ما ،تصورات مبهم خود را بهتر می شناسیم و با افکارمان بیشتر اشنا شده و به. جای انکه در محاصره ی افکار یاشیم ،حاکم بر انها شده و به انها سامان داده و بهتر می توانیم تصمیم بگیریم .

رضا۶/۳۰