درد

بیماری های بی درد اغلب خطرناکند ،چون هیچ علامتی برای اطلاع و آگاه شدن ندارند .اما بیماریهایی که با درد شروع میشود معمولا درمانپذیر هستند.حکایت ما انسانها چنین است .بیماری جهل داریم بیماری تقلید بیماری تکرار به عاداتها ،بیماری پذیرش بی اندیشه ،بیماری فراموش کردن اراده و دانایی و.....اما چون حواس و توجه ما اصلا از این اصل زندگی به ظواهر زندگی برگردانده شده است ،کلا انرا فراموش کرده و ابدا احساس درد نمیکنیم .در توهم دانایی و همه چیز تمام بودن اصلا خود را نیازمند تفکر و تعقل و تحلیل ندانسته و در مسیر رود زمانه که به هر جایی میرود خود را رها کرده و همواره تمام کم و کاستی های خود را یا گردن خدا انداخته یا معطوف به مکان و زمان مینماییم و سپس با وجدانی آرام و قیافه ی فردی که در حق او ظلم شده و استعدادهایش شکوفا نشده لبخند زنان به سوی خود فریبی و ظلمتی دیگر میشتتابیم .ما اصلا درد را حس نمیکنیم چون بیماری خطرناک جهل و تقلید و عادات غالبا علامتی برای افرادی که در بند حواسند ندارد و نیاز به جساسه ای قویتر به نام خلوت با خود و اندیشیدن دارد که اغلب .....بیماریهای بی درد خطر ناک است و زندگی را از بین میبرد چه در بعد ظاهر و چه عمیقتر در شکوفایی ذات و سرشت...

رضا11/11