آنگاه که از رفتارهای هیجانی و گذرا به سکوت رسیدیم و از خودنمایی و جلب توجه به اندیشیدن رسیدیم..آشوب های امواج به خاموشی رسیده و حباب های توهم و جهل در از بین رفتن متلاشی میگردد و کم کم دریای وجود ما آرام و آبی نمایان میشود..دریایی که افتادن سنگی در داخل آن ،او را به آشوب نمیکشاند .
رضا11/10
رقص زمین...برچسب : نویسنده : jonunemehr بازدید : 117