عادت

عادت کرده ایم که خود را در جای دیگران تصور کنیم....عادت کرده ایم دیگران را با آگاهی خود ،تصور کنیم..عادت کرده ایم که کار دیگران را انجام دهیم، تا خود را ممتاز و بارز، نشان دهیم و غافلیم که وظیفه ی خود را نیز ،نمیتوانیم انجام دهیم و یا نخواسته ایم انجام بدهیم.انگار از آنی که هستیم گریزانیم و همواره در طلب آنی هستیم که نیستیم و غافلیم که، از آنی که هستیم نیز بی خبریم...عدات کرده ایم در هر زمینه ای نظر بدهیم حتی اگر هیچ اطلاعی از آن موضوع نداریم و جالب این که با هیجان و حق به جانبی بر روی موضوعی که میدانیم ،چیزی نمیدانیم ،پافشاری کنیم...عادت کرده ایم که به همه چیز عادت کنیم ،کاستی ها...نقصانها..دردها...ندانستنها..بی پرسش بودنها...روزمرگی های بی هدف...عادت کرده ایم که تغییر نکنیم و با گفتن کلمه ی ،چون میگذرد غمی نیست ..از تمام اتلاف عمر خود با پوزخندی جاهلانه ،عبور کنیم..عادت کرده ایم به کشتن زمان بر روی موضوعاتی که نه تنها بر روی زندگی ما اثر ندارد، که ما نیز بر روی روند آن، بی تاثیر هستیم...عادت کرده ایم که برای رفع مسئولیت از خود ،بدون تحقیق و اندیشه ،تنها مقلدی باشیم که حتی روی نظرات دیگران نیز فکر نمیکنیم...عادت کرده ایم که حقیقت را خود بدانیم و منکر تمام اندیشه ها شویم...عادت کرده ایم در مردن خود در سالهای دور ،در بازی کودکانه ای به رفتارهای مکانیکی و غریزی خود مباهات کنیم..عادت کرده ایم به رفتارهای خلاف انسانی خود ببالیم و نامش را زرنگی و یزرکی بگذاریم...عادت کرده ایم که ..انسانیت را پای بیهودگی های توهم آلود بی اندیشگی ..بسوزانیم و شادمانه جشن انسان بودن بر پا کنیم...عادت کرده ایم که فراموش کنیم که هستیم..چرا زنده ایم...به کجا میرویم و عادت کرده ایم که از یاد ببریم اینجا مهمانی است نه اقامتگاه....عادت کنیم که عادت نکنیم

رضا1/18