خاک بازی

ما به محض پلک گشودن شروع میکنیم که به انباشته کردن ذهن خود از چیزهایی که بدرد ما نمیخورند.با خوراک دادن به ذهن ،و تصور بافی های پشت سر هم ،کم کم از یادمان میرود که کجا هستیم و چه هستیم و به کجا میرویم.زیر خروارها زباله ی ذهن،شامل دیتاهایی به وسعت اقیانوس و عمق یک سانت،زیر تصوراتی که فقط تصورند...زیر بایدها و نبایدها فقط در حال سوختن لحظه ها هستیم....وقت است که این خاک بازی بچه گانه را رها کنیم..با ذهنی تهی ..با اکنون و در اکنون باشیم..ما زنده ایم

رضا1/16