عمل خیر

عمل خیر عملی است، که در همراستایی با حقیقت باشد، یعنی از جنس سرشت و ذات باشد ،نه از توهم و تصور.وقتی اجسام و موجودات در زاویه ای با نور خورشید قرار میگیرند،از انچه که هستند یا کوتاه تر میشوند یا که بلندتر میشوند ، اما این دراز و کوتاه شدن از آنچه که هست،تنها تصویری است که ناماندگار است و انچه میماند همان اندازه ای است که هست.خیر و شر نیز چنین است ؛،خیر و شر در ظهور است وگرنه ماهیت هر موجودی در خیر است ،و اما تصویرهایی که از ان خیر در نابجا میسازد ،تصویری است که در جای خود نیست پس در ظهور سرشت انچنان که هست نیست ،بلکه در زاویه با حقیقت است و این یعنی ناماندگاری یا همان شر .پس اگر ذهن در جای خود باشد ،اندیشه در جای خود باشد و عمل در تطابق با سرشت و ذات باشد ،خیر شکل میگیرد .سکوت و ارامش یعنی فرصتی برای خاموش کردن تصورات و دریافت حقیقت انچنان که هست نه انگونه که ما تصور میکنیم.

رضا4/1