تقوی

تقوی به معنای پرهیز کردن است ،پرهیز کردن از اعمالی که در ذات خود از جنس حقیقت، نیست و از جنس ناماندگاری و نیستی است.یعنی پرهیز از اعمال و رفتاری که نتیجه ی آن ناماندگاری است .چه چیزهای ناماندگار است .ما معتقدیم که افرینش بر اساس خیر بوده است و هیچ شری خلق نشده است و شر به معنای عمل خیر در نابجای خود است .و این نابجا یعنی ما نمیتوانیم جا و مقام ان عمل خیر را تشخیص بدهیم .و در نتیجه ان عمل خیر را در جایی بغیر از موقعیت خودش انجام میدهیم و چون افرینش بر اساس تعادل و بر اساس سرشت و ذات است، و مظاهر همگی در صورتی ماندگار میشوند که در ظهور ان سرشت و حقیقت باشند وگرنه از جنس توهم و ناماندگاری هستند .پس کلیه ی مظاهر به سرشت خود برمیگرند وقتی که زمان همچون حلقه ای گیسو در هم پیچیده میشود.زمان را که برداریم ،تغییرات از بین میرود و انچه میماند سرشت و ذات است.تقوی یعنی فهم این جاودانگی و پرهیز از عملی که ناماندگار است.

رضا4/1