مصیبت

خداوند خیر مطلق است و شر ،همانا انجام عمل خیر است در نابجای خود که بواسطه انکه در نابجاست،ناماندگار است و در هنگام به جای خود برگشتنش به انکه آنرا در نابجا استفاده کرده اسیب میرساند.و این همانا رنج و مصیبت است.رنجها و مصیبتهای ما انسانها بواسطه ی انتخاب و تصمیم و اعمالی است که انجام میدهیم و چون عملی با رنج و سختی همراه باشد بدین معناست که ما ان عمل را در جای خود انجام نداده و تصمیم اشتباهی گرفته و عمل نابجایی را انجام داده ایم پس به جای انکه مصیبتها را، به قسمت و خواست الهی و جامعه و دیگران ربط داده و شروع به شکوه و نفرین دیگران کنیم لازم است که دقت کنیم و هوشیارانه به خود رجوع کنیم که چگونه اندیشه ای نادرست را انتخاب و به ان رفتار نمودیم و درس ما از این واقعه ،فهم و ادراکی است که ما را به هوشیاری و ادراک بیشتر فرامیخواند.وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ.

رضا5/11