از من

 دلتنگ عطر نفسهای توست دلم..دل تنگ موج اندام دریایی که مهتاب دز ان رخ میشوید و اسمان در ان به نطاره است..خویشتن را...دلم طعم ارام لبانت را میخواهد ....دنیای من...طعم لبانی که مثل خواب میبرد حواس را به رویا و انجا لا به لای خیال و موسیقی زیبای سازی کهنه به خواندن تازه ترین نوای بی پایان زندگی است....دلم تنگ است ..تنگ جرعه نگاهی که از چشمان تو تا چشمان مرا پیوند میزند به پلی از جنس طبیعت وحشی.. .شکوفا میشوم همچون غنچه هایی در نگاه بهار...و چشمه هایی که از ترانه لبریزند....من ان شعر مانده در سکوتم که نوای لبان تو با سکوت لبانم..میسراید مرا در کوچه باغ های پاییزی..پای خش خش خشک برگها و رنگ امیزی زیبایی که پای درختان و شاخه ها نشسته...دلتنگم ..دل تنگ و تمام این دلتنگی همچون احساس پرنده ای است که از قفسی تنگ به تماشای ابی اسمانی است که خورشید در ان به نوازش سبزه هاست..من از این قفس زمان و جسم ..چگونه به تو رسم..که تو در من از من. خویش تری

رضا9/10