گاه

گاه ..خیالی ..به خواب میبرد چشمانت را و گاه چشمانی به بیداری میرساند نگاهت را...عالمی که نقش خود از باورت وام ستانده و پای این گستردگی کیهان به خود تمایی است و رویایی که در دلت شکوف میزند تا عطر و گلبرگهای اش را بگشاید پای بوسه های افتاب....زندگی شاید سازی است در دستان تو ...که با نواختن نوای دلت به شنیدن اوایی باشی ..که از درون جان میابد ....درخشش خورشید ..مثل باران زیباست ..اگر دل بگشاییم و نوای دل خویش را بنوازیم پای تارهای ...اقلیم عاشقی

رضا9/10