مراتب و اسما

همه و هیچ در خدایی است، که در شناخت نمیگنجد، و هر شناختنی در او ،رو به شناخت اوست.خداوند کمال مطلق است ،پس در محدودیت زمان و مکان نیست ،یعنی تغییری در ماهیت او بوجود نمیاید و بدین دلیل ،حقیقت مطلق است.یعنی غیرقابل تعییر است .و چون مراتب و ترتیب نزول ،وابسته به زمان و مکان است ،پس در او از نگاه او،مراتب و ترتیبی نیست .همچون خورشیدی که همواره در تابش نور و گرماست و برای تابش نور و انتشار حرارت در او ،مراتب و ترتیبی نیست .اما کره ی زمین بواسطه ی چرخش به حول خود و شرایط جوی مانند ابر و..گاه از این نور و گرما بهره میگیرد و گاه در تاریکی و سرماست.از نگاه انسانها و مخلوقات اما ،اسما و مراتب را ترتیبی است به فراخور تعقل و ادراک ،یا همان ظرفیتی که در تناسب با رسالت خلقت هر موجود است ،ظرفیتی که او با تلاش و فهم و شناخت و عمل باید شناخته و به ظهور برساند .این مراتب در موجودات و سرشت انها نهاده شده است و به بیان دیگر هر موجود در مرتبه و ترتیب خاصی است که همچون زنجیره ای به هم پیوسته در عروه الوثقی عاشقی به لطافت و رحمت است. از نگاه مخلوق ،اسما و مراتب خالق به فراور اگاهی انها قابل فهم و ادراک است و توالی و ترتیب و اصلا ظهور اسامی وابسته به گشودن قلب موجودات و زوایه و سمت ان گشودن به سوی یکتای بی همتایی است که همه و هیچ و بین ان دو در او به ظهور است و ظهور انها از اشتیاق و شور است در طلب خویشتن بودن ،که چون خویشتن گشتن ،همانی را هویدا خواهند نمود که هست و خلقت انهاست.این مراتب مرتبط با دلیل خلقت و ظرفیت و اگاهی و رسالت هر موجودی متفاوت است.

رضا11/24