بِذِكْرِ اللَّهِ

قلب ها در منقلب شدن است ،اصلا خاصیت قلب در منقلب گشتن است ،قلب را مرکز ثقل انسان بدانیم ،مرکز توجهی که به هر سمت متوجه شود ،باقی ابزارشامل اعضا و علم و حواس و عقل و..،بدان سوی متوجه میشوند.پس خاصیت قلب در متوجه شدن به سمت های متفاوت است ،و به زبان دیگر حیات قلب در بی قراری و عدم سکون است .از سویی دیگر این عدم سکون و متوجه شدن به ابعاد و یا جهات متفاوت، میتواند به نوعی دلیل اضطراب و تا ارامی گردد .زیرا نا ارامی یعنی نداشتن ثبات و بی تکیه گاهی .قلبی که ذاتا متغییر است وقتی به متغییرات تکیه کند ،دچار ناارامی و تشویش میشود.اما اگر این حرکت در تکیه گاه وجودی ثابت باشد ،وجودی که همواره هست و نامتغییر است ،بی شک منجر به ارامش میگردد.و این وجود بی همتا و نامتغییر ،نمیتواند چیزی باشد ،بجز خداوند یکتا.و وقتی میتوان تکیه گاه بودن و قیومیت او را مشاهده کرد که به او ایمان داشته باشیم .و این ایمان به یکتای بی همتاست ،ایمان به اویی که در زمان نیست، و زمان در او به بیان اوست .و این ایمان با یاداوری بوجود میاید .یاداوری انکه در عالم ماده نبودیم و عالم ماده در او به ظهور بود ،به اینکه متغییرات در حرکتند و این حرکت را وجودی ثابت ،ناگزیر است .به یاد اوردن اینکه رازق جان و اندیشه و جسم ما ،فقط یکی است که بی نیاز است، و هر نیازی را او خزانه ی بی انتهاست،به یاد اورندن اینکه از اوییم..در اوییم...رو به سوی اوییم و انتها و ابتدای این سفر یک نقطه است.. اللَّهِ.و چون این نکته را دریافتیم ،باور خواهیم کرد که تنها ذکر اوست ،اطمینان بخش قلوبی که در منقلب گشتن هستند.الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ.

رضا11/23