الزام

لزوم وحود پیامبران،خردمندان و حکما و عالمان در یک قوم مانند لزوم وجود نور برای دیدن است .همانگونه که انسان دارای دو چشم است اما بدون نور و دریافت بازتاب ان نمیتواند، چیزی را مشاهده کند ، با داشتن عقل و بدون نوری که چشم عقل را قادر به فهمیدن و شناخت و ادراک مینماید ، توانایی شناختن و استفاده از عقل را در مقام خود ندارد و بدون ان نور الهی که خرد و دانایی را به او هدیه میکند ، از عقل در حهت جسم و غریزه و حواس استفاده میکند که این بدان معناست که از تمام توانایی های عقل استفاده نکرده است .

رضا۱/۷