رستاخیز

رستاخیز و معاد به معنای بازگشت و قیام کردن در بی زمانی و حقیقتی است که هستیم .یعنی بازگشت بدان مقامی که ابزار حواس و جسمیت نیست ‌، تفاوتها و اختلافات نیست .شب و روزی نیست .و همه و هیچ در وحدت و یگانگی است یا به عبارت دیگر بیان و طهور در همراستایی با حقیقت است .پس هر انچه که از جنس زمان و متغییر است فرو میریزد .و انچه میماند همان نوری است که از رحمت و لطافت و نور ..است .ایا ما در این دنیای متغیرات به کسب حقیقت بوده ایم با نثار مهر و نور و رحمت ...که مالک انها باشیم و یا در حال نفرت و حسادت و جهل و‌..که ماهیت وجودی ندارد برای روزی که در ان شب یا تفاوتی نیست و تنها نور است که میدرخشد و سیاهی را به ان مقامی نیست و مالکان سیاهی و تباهی دز حسرت و دریغ و تهی در نابجایی که ساخته اند در عدابند.

رضا۱/۷