دشمن

مهمترین و اصلی ترین دشمن آدمی ،خود آدمی است ،ادمی می تواند با همه صادق باشد ،و به همه راست بگوید اما با خود ،صادق نبوده و به خود دروغ بگوید .آدمی که خود را دوست نداشته باشد ،هیچ فردی را نمی تواند دوست داشته باشد ،چگونه می توان دشمن خود بود و با دیگران دوست شد؟ادمی که با خود خلوت نکرده و به خود توجه نمی کند ،اسیر روزمرگی هاست برای فراموشی آنکه که هست .آدمی دشمن خود است زیرا اوست که با انتخاب های ناشی از جهل و فقدان عقلانیت به خودش ضربه می زند ،با بی ارزشی برای خودش ،خود را با انواع آلودگیها همنشین می کند.آدمی است که با دروغ گفتن به خود و توجیه خود ،هر گونه عمل نادرست خود را ،درست دانسته و دیگران را مقصر می داند و مسئولیت اعمال خود را نمی پذیرد.آدمی که سرشت و حقیقت وجودی خود را دوست نداشته و به آن توجه نکند ،چون مهر و محبتی نمی یابد ،نمی تواند به غیر ،مهرورزی کند .توجه به خود یعنی با چراغ عقل به مشاهده و فهم درون و سرشت خود ،که همانا نوای الهی است ،روی کنیم.اعمال انسان بیانگر فهم او از خود حقیقی اوست و چون چنین فهمی صورت نگیرد ،تنها اعمال غریزی و عادات و تکرارهاست که در روزمرگی ها خلاصه می شود.

رضا11/7