رقص

نوای تسبیح از چشمه ی هستی بخش آفرینش جاری میشود،چشمه،رازهای پنهان در اعماق خلقت را به ظهور میرساند ،آفرینش با نوای تسبیح در رقص ذکر میشود.رقص نمادی از چرخش و گردش کائنات را به بیان میشود دل دادگان سفر تا توحید در طواف به مرکز کعبه،زمین در چرخش به طواف نور ،منظومه به رقص در مرکز کهکهشان و کهکشان در رقص به بی نهایت انتظار.درون با بیان میرسد و در بیان به ظهور و در ظهور به هویدایی و آشکاری و در هویدا گشتن به محدودیت و در محدودیت به جستجوی نامحدودیت که در ذات همه از وجود و وجود در بی بیانی به نامحدودیت بی پایانی ایست.آغازی نبود که انتهایی باشد ،زمانی نبود که آگاهی در رقص گشت و در دستان معجزه آسای اش ،از دل بذر رحمت ،جهانی به وسعت تسبیح شکل یافت ،تسبیحی که در کلمه ی احدیت به خدایی میرسد که در او به او و از او  در اشتیاق رسیدن به او در رقص گشت

رضا7/28