خط کش

غروب جمعه و موسیقی اذان میبرد مرا به این اندیشه که شگفت زده با خود میگویم چگونه انسانها خود را و باورهای متغییر خود را معیار و مبنای ،آفرینش کرده و بر اساس آن حکم به مقبولیت یا طرد باور و رفتاری میدهند .چگونه خدا را تا مقام باور خود کوچک ساخته و چگونه با تمام محدودیت ها برای انسانها ،چگونه زیستن را خلق میکنند؟براستی پیامبر هم جز بیان رسالت قضاوتی نکرد که موسی در سفر با خضر به ناپایداری معیارش رسید.رحمانیت خدا گرفته سخت در اغوش این تضادهای جاهلانه را و موجودیت در تسبح است به جبر یا اختیار.برای اثبات باور خود هر نظر موافقی را حقیقت ندانیم که برای فهمیدن از فهم باید تهی شد

رضا8/19

+ نوشته شده توسط رضا در جمعه نوزدهم آبان ۱۳۹۶ و ساعت 17:40 |