خسران

از نقطه ای آغاز میشود ..چشم گشودن ما در روی زمین و در نقطه ای پایان میابد نگاه کردن ما در روی زمین..این فاصله هست.واقعیتی که هر روز میبینیم .این فاصله فرصتی است برای خلق جهان جاودان ما.ابزار و مصالح در اختیار ما قرار شده است.ابزاری همچون عقل و حواس و اندیشه و غریزه..مصالحی همچون انچه به بیرون از خود میدهیم مانند اندیشه و کلام و نگاه و عمل و.. قرار نیست فرصت سوزی کنیم با اتلاف وقت به توهم مالکیت ابزار و مصالح .ما صاحب و برای در اختیار قرارگرفتن در خدمت ابزار و مصالح خلق نشده ایم.انها در خدمت ما بصورت موقت قرار گرفته اند تا ما جهان جاوران خود را خلق کنیم
رضا9/13

+ نوشته شده توسط رضا در دوشنبه سیزدهم آذر ۱۳۹۶ و ساعت 12:32 |