تسلیم و اسلام

با خواندن آغاز شد و نوای دلنشینی از عمق وجود در موجودیت، موسیقی آگاهی را به نواختن ،نوازش گشت که بخوان.جاری شد در جان اشتیاق و حرکتش به ابدیت رسید در مسیر بی اکراه و اجباری در قبول راه که این ندا از آگاهی میامد و اندیشیدن را اندیشه نمودن میساخت.رود آگاهی از چشمه ی دانایی جوشید و در مسیر بذرهای نهفته ،جنگلی به پا ساخت از برگهای مهربانی و ریشه هایی به عمق حقیقت.از مهربانی میگفت نه به سوختن کوچه ها و جاده ها آمده بود که برای روشنایی راه از بیراهه، به تعقل عقلانیت و به اندیشه اندیشیدن و به فهم ادراک میبخشید..راه را در تایید پیام آوران نور که در عبور زمان ،مهربانی را با عصا و برکت را به نوازش دست به دشت هستی بخشیده بودن قرار داد.رسول رحمانیت بغل بغل لبخند آورد و جام به جام نور تا دل شب را مهتاب ببرد تا خلوت دریاچه ی ادراک.

از تسلیم میامد،پیام مشترکی که در جهل و تقلید و تکرار بی معناست و در آگاهی و اندیشه سرشار از اراده و روشنایی و حیات.مگر میشود تسلیم شد و در جهل بود ،مگر میتوان بدون فهم و اندیشه به تسلیم رسید .در کلیه ی آیاتش از تسلیم گفت،و اینکه پیام آوران همه برای تسلیم از دیار باقی به دنیای فانی نور آورده و باران را باریدن بودن.تسلیم به معنای حرکت در جهت شناخت،شناخت و فهم خویش و ظرفیت های خویشتن.فهم اینکه با علم میبینیم و در علم کور میشویم،با اندیشه میفهمیم و در اندیشه به حصر افتاده و در سکون میشویم.تسلیم به معنای تهی گشتن و لبریز گشتن از نور ،شگفتی و اعجاز را با دل و جان به مشاهده بودن،در خود روییدن ،در خویش سوختن و با هویدایی گنجینه ی اسرار و خلقت ،به ذره بودن رسیدن و در حیرت و بهت از بیکرانی خلقت،دل سپردن به نوای نغمه ای که میبرد دل را تا جاودانی.

از جهل و تعصب به فهم و اندیشه که رسیدی،حجابها فرو میریزد،گوشها میشنوند و چشمها میبیند،ساز دلها کوک میشود به نوازش نسیم لطیفی در نوا میشود،تسلیم میشوی .تسلیمی از کوک گشتن ساز موجودیت به نوای وجود،تسلیمی از رقص با گردش آفرینش ؛ذرات بنیادی موجودیت ات در ارتعاشی هماهنگ به رقص و لرزش میشود.عاشقی دلباخته که با فهم تار موی معشوق چنان دل به کوچه های عبور او سپرده که خاک کوی اش را سرمه ی نگاه و نقش نگاهش را قبله ی جان مینماید.تسلیم به معنای اوج درک در بی ادراکی و هماهنگی با نغمه ی هستی بخشی که نیستی را به کلمه ای به هست بودن میزند پیوند

رضا 6/1