آخرین مطالب
امکانات وب
آسمان را رقص ستاره ها نور باران کرده ،در کوچه های شهر مهتابی، گام بر میدارم ،با عطر شب و سکوت و نجوای شاخه هایی که خیال تولد دارند،برگهای سبز را.. از عمق خواب شبانه در خیال صبح.سکوت در من جریان میابد،ذهنم تهی میشود دلم گشوده،وجودم سجاده ای گسترده رو به قبله ی شکفته در خواب یک گل سرخ.در میابم انسان طیفی از ارتعاش گسترده از ملکوت و افلاک تا خاک است.هر موجودی غیر از انسان در بازه کوچکتری به جبر و محدودیت است.آگاهی اش محدود به ارتعاش اندکی است .فاقد خلق اندیشه و بیان است.همچون رباتی و ماشین محاسبه گر برنامه ریزی شده که شاید کارهای خارق العاده و محاسبات عظیمی را در کسری از ثانیه انجام بدهد اما هیچگاه بر انسان نه برتری و نه در جایگاه یکسان با اوست زیرا عملی که انجام میدهد را نمیفهمد و فاقد خلق اندیشه است .انسان با انتخاب و اکتساب آگاهی توانایی خلق اندیشه و اندیشیدن دارد او میتواند خیال را از ما ورای ماده به ماده و بیان منتقل کند .انسان پلی است بین آگاهی،پذیرش و بیان.با آگاهی در فضای معنا قرار میگیرد،با پذیرش به آن دنیای نامحدود و متغییر ،صلبیت و محدودیت میدهد،با بیا به یقین و ظهور آن مپردازد .انسان توانایی انتخاب آگاهی دارد،انتخاب پذیرش ،انتخاب بیان و بالطبع مسئولیت هر کدام از این سه گام و این تنها موحودی است که خداوند به او اختیار عطا نمود تا یا در جهت حقیقت باشد و جاودانگی و یا در خدمت توهم و وهم و گذرا بودن و ناپایداری.
خمیر مایه ی انسان از جنس جاودانگی و بی زمانی است از جنس اندیشیدن و خلق اندیشه و معنا .پس انسان در ماهیت وجودی اش به جاودانگی و در ورای زمان بودن است.موجودی که در بی زمانی میاندشید ،در مرز اندیشه و بیان،میپذیرد و به بیان در عالم ماده به ظهور معنا ست.انسان با توانایی خلق اندیشه و اندیشه با توانایی شکل دادن به انرژی و در نهایت به ظهور رساندن در عالم ماده در واقع با تولدش به شروع فرآیندی است که با انتخاب انسان آغاز و در طول ،فرآیند به ظهور عالمی جدید مبتنی بر آن انسان و مرکز اندیشیدن او پابرجا میگردد و گسترده.پس همه ی موجودات در وسعت بیکران خدا جاری و در حیات است و خداوند این توانایی انتخاب را به انسان عطیه نمود تا او با مرکز خویش و درون او به خلق جهانی جاودانه و خاص بپردازد ،جهانی شکل گرفته از تمامی بیان ها .بیان یک اندیشه در اشکال و مظاهر متعدد ،مانند شعر،کلمه،رفتار،کردار و عمل.در واقع زمین فرصتی است برای خلق جهان خاص هر انسان و هر انسانی با توانایی های بسیار و اندیشه ای نامحدود توانایی و فرصت خلق این جهان خاص و منحصر بفرد خود را دارد.نور و حقیقت او را به ساخت جهانی از عشق و مهر و سود ماندگار میخواند و ذهن و توهم وناپایداری او را به منافع کوتاه مدت و ساختن جهانی بر اساس فریب ،دروغ و طمع و نفرت.این انتخاب توست.
همه چیز درون انسان است ،و بدون وجود پیامبر درونی و شیطان درونی ،هیچ پیامبر و شیطان بیرونی توانایی فریب و یا هدایت انسان را ندارد.شیطان درست در نقطه ی جهل انسان قرار گرفته است ،آنگاه که جاودانی را در مال و اولاد و خانه های بلند ی میبیند که با فریب و ظلم و تعدی بدست آمده ،پیامبر درونی اما درست در اوج اعتدال آدمی و ایستادن او در مرکز ثقل دل است.دل به معنای نقطه ای که مرکز تمام محیط ها و عوالم گسترده است.یکی در غریزه یکی در احساس یکی در تعقل یکی در تفکر...بدون اندیشیدن.درآیین هیچ پیامبری هیچکدام از عطایا و مخلوقات خداوند شر و گناه قلمداد نشده بلکه با آگاهی استفاده ی درست از آنرا آموزش داده تا به دیگران آسیب نزده و جامعه ای ایجاد کند که در آن همه در امنیت و آرامش به هدیه دادن مهر و جام نور هستند تا بقای انسان جاری باشد و انسان در مفام انسانیت مسجود آفرینش.
وفات به معنای نیستی و فنا نیست ،تغییر حالتی در انسان است از ماده به معنا،از حواس به ادراک.انرژی در اشکال گوناگون همواره جاودان و پایدار است .هیچگاه از بین نمیرود و این تغییر شکل را وفات مینامند اما کف های روی آب در نیستی و حباب ها در ترکیدن و فنا هستند.انسان در مرحله ی وقات از حالتی به حالت دیگر منتقل میشود از ساختن و خلق عالم به عالمی که خود ساخته یعنی از انتخاب و عالمی که خدا ساخته برای رشد و ظهور او به عالمی که خود در دل آن عالم به بیانش ساخته است .اما فرصت خلق این عالم در موت و فناست،مهلت استفاده از قدرت جوانی در فناست و...انسان در جاودانگی خلق گردید در تغییر شکل از ظهوری به ظهور دیگر .از انتظار تا اشتیاق عاشقی و از عشق تا تلاش برای ساخت جهانی زیبنده ی معشوق که معشوق و لیلا ی دل همان گم گشته ی ناپیدای وجودی هر انسانی است که در طلب و ادراکش همه شوق و جنون و رقص و شیدایی میشود
رضا5/26